«Όλες οι τελευταίες αλλαγές στην Ασία»! «Άμεση ενημέρωση για τις μεταβολές των αποδόσεων»! «Δείτε σε ποια σημεία ανεβαίνει ο τζίρος»! Είναι μερικά μόνο από τα συνηθισμένα «συνθήματα» που χρησιμοποιούν οι κάθε λογής «ειδικοί» του στοιχήματος για να προσελκύσουν κοινό. Με ναυαρχίδα, βέβαια, την δήθεν εσωτερική τους πληροφόρηση για το τι ακριβώς συμβαίνει στην περίφημη «Ασία».
Αυτή η λέξη, η «Ασία», τείνει να πάρει τέτοιες διαστάσεις στα μάτια και τα αυτιά ακόμα και των έμπειρων παικτών, που εξελίσσεται σ’ έναν τόπο μυθικό, γεμάτο υπολογιστές, τηλέφωνα τελευταίας τεχνολογίας και τσουβάλια με λεφτά, στον οποίο δεκάδες σχιστομάτηδες με ακριβά κοστούμια και ακόμα πιο ακριβά παπούτσια στήνουν ό,τι παίζεται πάνω στον πλανήτη γη. Κι όποιος τυχερός καταφέρει να έχει μια ελάχιστη, έστω, πληροφόρηση απ’ αυτό το αλισβερίσι, θα γίνει πλούσιος στο πιτς φιτίλι.
Πριν εισέλθουμε, λοιπόν, στο ζουμί του πράγματος, στο ΠΩΣ πρέπει να διαβάζουμε τις αλλαγές στους τζίρους οποιουδήποτε αγώνα και τις επιπτώσεις που έχουν στις αποδόσεις, οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε τι είναι και πώς λειτουργεί, τέλος πάντων, αυτή η «Ασία».
Με τον όρο «Ασία», λοιπόν, εννοούμε τους ασιάτες μπουκμέικερς. Οι οποίοι δρουν κυρίως στο Χογκ Κογκ και τη Μαλαισία και είναι σχεδόν όλοι κινέζικης καταγωγής. Στην κυρίως ειπείν Κίνα ο τζόγος είναι απολύτως ελεγχόμενος, γι’ αυτό και οι παραδοσιακά τρελαμένοι με κάθε είδους στοίχημα Κινέζοι… ξεχαρμανιάζουν σε πρώην αγγλικά εδάφη, όπου το στοίχημα και ο τζόγος έχουν θεσμοθετηθεί αιώνες πριν.
Κάθε ασιάτης μπουκμέικερ λειτουργεί για την πάρτη του. Δεν υπάρχει ούτε κεντρική διαχείριση, ούτε γενικός «εποπτικός» μηχανισμός. Έτσι, λοιπόν, είναι 100% αδύνατο να υπάρξει ενημέρωση για τον γενικό τζίρο που γίνεται σ’ ένα ματς. Ακόμα κι αυτοί οι ελάχιστοι που έχουν πρόσβαση σε πληροφορίες για τους τζίρους σε ασιατικές αγορές, παίρνουν πληροφορίες για το τι παίζεται μόνο σε ΕΝΑΝ μπουκμέικερ από τους ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ που υπάρχουν. Ο γενικός όρος «Ασία», λοιπόν, είναι μια τεράστια πλάνη από μόνη της.
Οι ασιάτες μπουκμέικερς έφτιαξαν όνομα στο παγκόσμιο στοίχημα και μαζεύουν χρήμα κυρίως από δύο παράγοντες: Έχουν πολύ χαμηλή γκανιότα (σπάνια υπερβαίνει το 3%) και πολύ υψηλά όρια πονταρίσματος. Κοινώς, τους ενδιαφέρει να καταγράφουν τζίρους και δεν έχουν πρόβλημα να πληρώσουν, πατώντας πάνω στη λογική ότι μακροχρόνια θα είναι αυτοί οι κερδισμένοι. Ένας μέσος ασιάτης μπουκ μπορεί να πάρει και 100.000 δολάρια σε μονό αποδεκτό. Υπάρχουν άλλοι που παίρνουν μεγαλύτερα ποσά. Έτσι, λοιπόν, οι τζίροι που καταγράφονται είναι τεράστιοι από μόνοι τους.
Φυσικά υπάρχει και η… κατασκοπεία. Πολύ πιο εύκολη τώρα τελευταία απ’ ότι παλαιότερα. Ο κάθε ασιάτης μπουκ που σέβεται τον εαυτό του πρέπει να ξέρει τι δίνει ο «αντίπαλος». Παλαιότερα, που οι συνεννοήσεις γίνονταν μόνο μέσω τηλεφώνων και MSN, χρειάζονταν οι λεγόμενοι “shadows”, παίκτες που είχαν αποκτήσει λογαριασμό στον «αντίπαλο» μπουκ αλλά (έναντι προνομίων, φυσικά) ενημέρωναν τον «δικό» τους για τις αποδόσεις που τους ενδιέφεραν. Τώρα αν θες να παίξεις σε ασιάτη μπουκ θα σου στείλει μια διεύθυνση (συνήθως IP, χωρίς γράμματα) η οποία θα παραπέμπει σε μια «κρυφή» στοιχηματική πλατφόρμα, πρόσβαση στις υπηρεσίες της οποίας έχουν μόνο οι παίκτες-μέλη.
Οι ασιάτες μπουκ έχουν το καλύτερο και πιο οργανωμένο δίκτυο πληροφοριοδοτών παγκοσμίως, έστω και… εξωθεσμικών. Συνήθως δεν προσλαμβάνουν π.χ. δημοσιογράφους ή αναλυτές, αλλά επιχειρούν να προσεγγίσουν τους λεγόμενους «καλούς παίκτες», αυτούς που τοποθετούν χρήματα με σύνεση και σε σημεία που λέμε «ψαγμένα». Έτσι, λοιπόν, μετατρέπουν μια πιθανή διαρροή κερδών σε… όπλο τους έναντι των αντιπάλων: Προσεγγίζουν τον παίκτη, συμφωνούν μαζί του να τους δίνει πληροφορίες για ορισμένα ματς και σαν αντάλλαγμα του δίνουν… άλλες πληροφορίες, που έχουν αντλήσει από άλλους παίκτες! Με την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα χρησιμοποιήσει αυτές τις πληροφορίες για να παίξει σε… άλλη εταιρεία!
Φυσικά σ’ όλη αυτή την αέναη ροή πληροφοριών και χρημάτων υπάρχουν «παπάτζες» και «πισώπλατες μαχαιριές». Ενας μπουκ π.χ. να μαθαίνει κάτι και να οδηγεί ολόκληρη την ομάδα των ελεγχόμενων απ’ αυτόν παικτών να «ξετινάξουν» τον αντίπαλο. Η να οδηγεί ο ίδιος ο μπουκ τον αντίπαλό του να ψάχνεται με το να δίνει εντολές να φορτωθούν συγκεκριμένα σημεία, ενώ δεν τρέχει τίποτα μεμπτό με αυτά. Στην ημερήσια διάταξη είναι αυτός ο πόλεμος, που παίζεται με εκατομμύρια ευρώ.
«Ακολούθα το ποτάμι». Στην ουσία, αυτό κάνεις όταν ακολουθείς τις περίφημες «αλλαγές της Ασίας», που αναφέραμε στο προηγούμενο άρθρο. Βάζεις τα χρήματά σου εκεί που τα βάζουν οι πολλοί. Αν υποτεθεί, βέβαια, ότι τα πονταρίσματα που εσύ αποκρυπτογραφείς ως αλλαγές γίνονται από πολλούς κι όχι από έναν.
Ξεχνάς, όμως, έναν βασικό κανόνα, ίσως τον βασικότερο: Στο στοίχημα οι πολλοί δεν έχουν πάντα δίκιο. Για να το θέσουμε καλύτερα, οι πολλοί στο στοίχημα έχουν περισσότερες φορές άδικο απ’ όσες έχουν δίκιο. Δεν είναι θέμα ούτε ανάλυσης, ούτε αξιοσύνης, αλλά θέμα επιβίωσης. Αν είχαν δίκιο οι πολλοί, τότε απλά δεν θα υπήρχαν στοιχηματικές εταιρίες, θα είχαν φαλιρίσει από τους τεράστιους τζίρους που θα έπαιζαν οι πολλοί. Και το δικό μας μετερίζι, αυτό του στοιχηματικού αναλυτή, δεν θα είχε λόγο ύπαρξης. Απλά θα ευδοκιμούσαν μόνο τα σάιτ που θα παρουσίαζαν τους τζίρους. Όπου θα πήγαιναν τα λεφτά, εκεί θα ήταν και το «σωστό» σημείο να ποντάρεις.
Είναι, λοιπόν, η παρακολούθηση των τζίρων κάτι άχρηστο; Ή, ακόμα χειρότερα, κάτι επιβλαβές για τη στοιχηματική μας λογική; Κάθε άλλο. Οποιαδήποτε πληροφορία μπορεί να μας βάλει στο «περιβάλλον» ενός αγώνα είναι χρήσιμη, ως και πολύτιμη. Το θέμα, όμως, είναι να την αξιοποιούμε όπως πρέπει και να της δίνουμε τη βαρύτητα που της αξίζει.
Οι Έλληνες παίκτες που παρακολουθούν τους τζίρους των αγορών ή ενδίδουν σε κάποιους που πουλάνε δήθεν «εσωτερικές πληροφορίες» για αλλαγές σε τζίρους ή σε ασιατικά χάντικαπ, συνήθως κάνουν λάθος ερώτηση. Ασχολούνται με το «πόσα;» ενώ καλύτερα θα ήταν να ασχοληθούν με το «ποιος;» και κυρίως με το «γιατί;». Μόνο με τέτοιου είδους ερωτήματα θα αναπτύξουν καλύτερα την (κατά την προσωπική μου έκφραση) «καχύποπτη λογική» που χρειάζεται για να βγεις μακροχρόνια κερδισμένος από το παιχνίδι.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάτι. Οι περίφημες «αλλαγές στην Ασία», εκεί που ο τζίρος χοντραίνει πολύ, είναι ορατές σε ματς απ’ αυτά που λέμε «β’ διαλογής». Είναι εξαιρετικά απίθανο να δεις μεγάλη διαφορά στην απόδοση (άνοδο ή κάθοδο) σ’ ένα ματς της Πρέμιερ Λιγκ ή της Μπουντεσλίγκα. Εκεί τα ποσά που παίζονται ανά τον κόσμο είναι τεράστια, η τάση για ένα σημείο διαμορφώνεται από εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ, οπότε μια συνολική ξαφνική μετατόπιση του τζίρου σε κάποιο σημείο μοιάζει απίθανη ή, αν συμβεί, έχει εύκολη εξήγηση. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι η αποκρυπτογράφηση των λεγόμενων “unpopular” σημείων, των όχι τόσο δημοφιλών, εκεί που ένα σεβαστό μεν, αλλά όχι υπέρογκο ποσό μπορεί να διαμορφώσει τάση και να κάνει καμπανάκια να χτυπάνε.
Βλέπεις, λοιπόν, ξαφνικά ένα σημείο να παίρνει ασυνήθιστο παιχνίδι. Το ερώτημα παραμένει: Ποιος ποντάρει; Είναι πολλοί που ποντάρουν από λίγα ή είναι ένας λεφτάς που βαράει το σημείο; Ή μήπως είναι ο ίδιος ο μπουκ, που θέλει για τους δικούς του λόγους να αποπροσανατολίσει την αγορά; Κι εδώ διίστανται οι γνώμες. Οι ειδικοί αναλυτές της αγοράς λένε ότι αν εξασφαλίσεις ότι το ποντάρισμα που «έριξε» το σημείο είναι από πολλούς μαζί, έχεις έναν πόντο. Άλλοι διαφωνούν πλήρως και αναζητούν σημεία που «πέφτουν» από ένα πακέτο ενός «καλά πληροφορημένου» παίκτη.
Το «ποιος;» δεν μπορείς να το απαντήσεις, εκτός αν είσαι ο ίδιος μπουκ ή έχεις πρόσβαση στο λογαριασμό του και βλέπεις τι του παίζουν. Το «γιατί;» όμως μπορείς να το αναζητήσεις πριν επιλέξεις τυφλά ένα σημείο, ειδικά πριν ξεκινήσει το ματς.
Έχοντας βρεθεί κάποιες φορές στο «μάτι του κυκλώνα», έχω να σου πω τούτο: Ελάχιστες φορές, ίσως και καμία, θα μάθεις εσύ κάτι πιο γρήγορα από τον μπουκ. Και δεν μιλάω για «συζητημένα» σημεία, αλλά για πληροφόρηση που μπορεί να αλλάξει την κατανομή του τζίρου σ’ ένα ματς. Ο ασιάτης μπουκ, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο, φροντίζει να έχει δίκτυο πληροφόρησης. Αν διαπιστώσει ότι κάποιοι έχουν στραφεί προς συγκεκριμένο σημείο, δεν θα πάρει στοίχημα πριν εξακριβώσει αν συμβαίνει κάτι. Κι από τη στιγμή που θα το πάρει, έχει διασφαλίσει έστω κατά ένα σημαντικό ποσοστό ότι το ματς είναι ακόμα προς διαπραγμάτευση και όχι προς απόσυρση. Διότι έχει συμβεί αρκετές φορές, ειδικά σε ματς «γ’ διαλογής» από κάποιες λίγκες τελείως αφερέγγυες, να αποσύρει τελείως το ματς για να γλυτώσει περαιτέρω χασούρα.
Έτσι, λοιπόν, ο υπερβολικός τζίρος σ’ ένα σημείο που οδηγεί σε «αλλαγή της Ασίας» οφείλει να είναι για μας ένα καμπανάκι, ένα ξυπνητήρι, ένα «γιατί;» που θα αναζητήσουμε. Όχι ένας μπούσουλας για το τι θα παίξουμε. Προσωπικά χρησιμοποιώ τους τζίρους για να βλέπω τάσεις, να σημειώνω ματς, να πηγαίνει το μάτι μου εκεί που δεν πήγαινε με την πρώτη ανάγνωση. Αλλά μέχρι εκεί.
Οφείλω να καταθέσω και μια άλλη εμπειρία: Όσοι παίζουν με τους τζίρους συνήθως διακατέχονται από βιασύνη. Λογικό είναι. Με το που βλέπεις μια απόδοση να πέφτει, τρέχεις κι εσύ να φορτώσεις πριν κατέβει περισσότερο, ώστε να αποκομίσεις περισσότερο κέρδος. Και ειδοποιείς κάθε λογής φίλους και «φίλους» να φορτώσουν κι αυτοί γρήγορα. Αυτός ο παροξυσμός μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να παίρνει μορφή χιονοστιβάδας και στο τέλος κανείς να μην θυμάται ή να μην συνειδητοποιεί από πού ξεκίνησε. Η βιασύνη «να μην χάσεις την ευκαιρία» ξεπερνά τις λογικές διεργασίες και είναι από τις πιο ευάλωτες στιγμές στην στοιχηματική καθημερινότητα του παίκτη, μαζί με την τάση για «ρεφάρισμα». Οπότε χρειάζεται πολλή προσοχή, σύνεση και λογική.
Πηγή:
Aργύρης Παγαρτάνης www.bookmakers.gr
Aργύρης Παγαρτάνης www.bookmakers.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου